موتورسیکلت مفهومی BMW، آینده این صنعت را دگرگون می کند

با رسیدن به سال 2016 میلادی کمپانی خودروساز محبوب BMW صد ساله شدن خود را جشن گرفت و تصمیم دارد تا در همین سال طرح های مفهومی که قرار است تا در 100 سال آینده به دنیا عرضه شود را معرفی کند. بعد از رونمایی از دو خودروی مفهومی این شرکت، این بار نوبت به رونمایی از یک محصول 2 چرخ رسیده تا آینده موتور سیکلت ها در 100 سال آینده توسط BMW به تصویر کشیده شود. بخش زیرمجموعه این کمپانی که بر روی تولید موتورسیکلت مفهومی BMW و این صنعت تمرکز دارد (BMW Motorrad) طرح مفهومی را به دنیای موتورسیکلت ها ارائه نموده که بطور هوشمندی موتور سوار را حین رانندگی تحت کنترل خود نگه می دارد.

هوشمندی موتورسیکلت مفهومی BMW

ادگار هینریچ (Edgar Heinrich) رئیس بخش طراحی مجموعه BMW Motorrad ، یک موتورسیکلت را به عنوان “فرار بزرگ” از دنیای پیش پا افتاده و مرسوم تعبیر می کند. چنین تعریفی از یک فرد سرشناس در دنیای طراحی موتورسیکلت ها نشان می دهد که در 100 سال آینده موتورسیکلت ها چگونه تغییر کرده و همچنین چگونه بر روی موتورسوارها تاثیر خواهند گذاشت.

جای نعجب نیست که امنیت جانی نخستین دغدغه طراح در این پروژه است، اما عدم توصیه وی به استفاده از لباس و حتی کلاه ایمنی در نوبه خود تعجب آور است. به گفته BMW Motorrad سیستم موتورسیکلت مفهومی BMW به نحوی خواهد بود که ایمنی موتورسوار و موتورسیکلت را بصورت موثری تضمین مینماید. عامل این اطمینان قلبی مکانیزم سرپا نگه داشتن موتور تحت هر شرایطی حتی در زمان پارک کردن آن است. نکته جالب توجه در مورد این مکانیزم این است که هیچ تداخلی با قدرت مانور موتورسیکلت وجود نخواهد داشت و موتورسوار می تواند همانند سواری گرفتن از محصولات امروزی، با خیال راحت شتاب گرفته و به خم کردن موتور به سمت راست و چپ بپردازد، بدون اینکه نگرانی درباره لیز خوردن موتور داشته باشد.

نه تنها تمامی خودروسازان، بلکه خود BMW نیز آینده را در دستان اتومبیل های خودران میبیند، بطوریکه تا 100 سال آینده به یک هنجار اجتماعی تبدیل خواهد شد. اما طرح BMW Motorrad همچنان تاکید دارد تا موتورسوار را مرکز کنترل وسیله قرار دهد. برای تضمین امنیت هوشمند در کنار قدرت دادن به موتورسوار برای داشتن کنترل کامل وسیله، وسایلی همچون عینک مخصوصی که در ارتباط با سیستم موتورسیکلت مفهومی BMW هستند تعبیه خواهد شد تا حین رانندگی با چرخاندن سر به هر طرف و یا داشتن دید مستقیم، اطلاعات کافی در مورد محیط اطراف به موتورسوار داده شود.

عدم توصیه به پوشیدن لباس ایمنی بدین معنی نیست که BMW Motorrad اهمیت این موضوع را فراموش کرده، بلکه قرار است تا با طراحی لباسی مخصوص دارای سیستم تهویه مطبوع برای مناسب نگه داشتن درجه هوای بدن موتورسوار، امنیت سواری بر روی موتورسیکلت مفهومی BMW تضمین شود. این لباس همچنین با افزایش سرعت موتورسوار خود را برای اتفاقات احتمالی آماده کرده و به عنوان نمونه مهره های بدن موتورسوار را به طور ویژه ای محافظت می کند.

نحوه قرارگیری بدن موتورسوار بر روی بدنه از دیگر تغییرات اساسی است که در طرح مفهومی مشاهده می شود، بطوری که بدن وی کاملا بر روی موتور قرار می گیرد. نکته مهم دیگر در خصوص افزایش امنیت موتورسیکلت مفهومی BMW نحوه چرخاندن موتور به جهات مختلف است، به این معنی که هرچه سرعت وسیله بالاتر باشد شخص نیازمند وارد آوردن نیروی بیشتری برای تغییر جهت آن است تا بدین وسیله از چپ شدن موتورسیکلت در سرعت های بالا هنگام تغییر جهت، همانند آن چه که به وفور در محصولات امروزی دیده می شود جلوگیری به عمل آید.

آن چه واضح است توجه ویژه BMW مخصوصا زیرمجموعه متخصص آن در زمینه موتورسیکلت بر روی آینده این محصول است، در حالی که دیگر کمپانی ها به طور دیوانه واری بر روی خودروها متمرکز شده و به کلی از توسعه وسایل 2 چرخ در آینده ای که پیش رو داریم غافل شده اند اما موتورسیکلت مفهومی BMW تصمیم دارد تا در عین افزایش ایمنی و هوشمند سازی وسیله، کنترل را از موتورسوار نگرفته و لذت یک موتورسواری مطمئن را به وی هدیه بدهد.

منبع:

http://dapoxetinetabs.com

نوکیا D1C ، یک تبلت با نمایشگر 13.8 اینچی است نه گوشی موبایل !

در هفته های گذشته خبرهای زیادی در مورد دستگاه نوکیا D1C منتشر شد. نامی که بارها در Geekbench ظاهر شد، اما جزئیات چندانی درمورد این دستگاه فاش نشد. خوشبختانه GFXBench اطلاعات بسیار بیشتری در مورد این دستگاه منتشر کرده است.جالب است بدانید بر اساس اطلاعات منتشر شده جدید ، نوکیا D1C یک تبلت با نمایشگر 13.8 اینچی است، نه گوشی موبایل.

iهمانطور که در بالا اشاره شد، بر خلاف آنچه که پیش از این تصور می کردیم این دستگاه یک گوشی هوشمند نیست، بلکه یک “تبلت” اندرویدی است که در حال گذراندن آزمایش های مختلف است تا آماده عرضه به بازار شود.

جرئیاتی درمورد نوکیا D1C

با توجه به اطلاعات منتشر شده توسط GFXBench، نوکیا D1C را سیستم عامل اندروید 7 نوقا (Nougat) پشتیبانی می کند که وجود این سیستم عامل آن را از سایر تبلت های موجود در بازار به صورت محسوسی متمایز می کند. اطلاعاتی که به تازگی منتشر شده است همان مشخصات قبلی را تایید می کند که از جمله‌ی  این ها می توان به پردازنده‌ی 8 هسته ای و 1.4 گیگاهرتزی (اسنپدراگون 430) اشاره کرد. دیگر ویژگی که قبلا نیز منتشر شده بود، واحد پردازش گرافیکیِ (GPU) آدرنو 505 است.

از این گذشته، تبلت نوکیا D1C دارای رم 3 گیگابایتی و همچنین 16 گیگابایت حافظه‌ی داخلی است؛ البته 9 گیگابایت از این حافظه دردسترس و قابل استفاده است. نوکیا D1C با یک دوربین 16 مگاپیکسلی خودنمایی می کند؛ همچنین از یک دوربین 8 مگاپیکسلی در جلو خود به عنوان دوربین دوم بهره می برد و هر دو دوربین توانایی فیلمبرداری با کیفیت فول اچ دی (1080) را دارا هستند.

تنها نکته ای که ما را متقاعد می کند تا این دستگاه را در زمره‌ی تبلت‌ها قرار دهیم اندازه صفحه نمایش آن است. این دستگاه دارای صفحه نمایشی با اندازه 13.8 اینچ است و از رزولوشن فول اچ دی (1080) پشتیبانی می کند.

این تمام اطلاعاتی است که تاکنون در مورد نوکیا D1C منتشر شده و با توجه به اشتیاق طرفداران قدیمی کمپانی محبوب نوکیا، انتظار داریم طی روزهای آینده اطلاعات بیشتری از این دستگاه جدید منتشر گردد.

منبع:

http://dapoxetinetabs.com

می باکس شیائومی با قیمت ۶۹ دلار در آمریکا عرضه شد

می‌باکس اولین محصول شرکت شیائومی محسوب می‌شود که در بازار آمریکا به فروش خواهد رسید. Mi Box در بازار سودآور آمریکا عرضه می‌شود و بدین طریق وارد صحنه‌ی رقابت با محصولاتی چون فایر‌تی‌وی آمازون، اپل‌تی‌وی و طیف وسیع مدیاپلیرهای کمپانی Roku خواهد شد. نایب رئیس شیائومی، هوگو بارا می‌باکس را به عنوان بهترین، و از نظر فنی، پیشرفته‌ترین دستگاه استریم توصیف کرده که می‌توان آن را با قیمت بسیار مناسب ۶۹ دلار خریداری کرد. در ادامه با زومیت همراه باشید تا نگاه دقیق‌تری به مشخصات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری این دستگاه بیاندازیم.

شیائومی به عرضه‌ی محصولات با کیفیت و با قیمت مناسب شهرت دارد و حالا با معرفی‌ می‌باکس ۶۹ دلاری، این شرکت یک بار دیگر ثابت کرده که چرا چنین شهرتی را بدست آورده است. می‌باکس ابعاد کوچکی دارد و داخل جیب جا می‌شود. رنگ این محصول مشکی مات بوده و شامل پورت‌های HDMI، USB، پورت صدا و درگاه اتصال منبع تغذیه است. شاید بتوان مهم‌ترین جذابیت این دستگاه را قابلیت پخش ویدیوهای 4k با نرخ ۶۰ فریم‌ بر ثانیه دانست و این یکی از ویژگی‌هایی به شمار می‌رود که اپل‌تی‌وی از آن بی‌بهره است. قابلیت استریم با کیفیت 4k باعث شده تا محصول کمپانی شیائومی هم تی‌وی‌باکس‌های آمازون و Roku قرار بگیرد.

اما در بخش نرم‌افزاری، می‌باکس سیستم‌عامل اندروید تی‌وی را اجرا می‌کند که رابط کاربری بهتری را در اختیار کاربران قرار داده و امکان جستجوی همه‌ی عناوین مورد نظر را در بین سرویس‌های مختلف فراهم می‌کند. علاوه بر این، می‌باکس قابلیت‌های صوتی تعاملی بسیار خوبی داشته و یک ریموت کنترل نیز به همراه آن عرضه می‌شود. افزون بر آنچه گفته شد، این دستگاه از گوگل‌کست نیز پشتیبانی می‌کند و این یعنی می‌توان از می‌باکس همانند کروم‌کست نیز استفاده کرد. سرویس تلویزیون زنده‌ی Sling TV هم به صورت پیش‌فرض برای کاربران آمریکایی روی محصول مورد بحث نصب شده است. دارندگان می‌باکس می‌توانند این سرویس را در روز اول به طور کامل رایگان استفاده کنند و بدین منظور حتی نیاز به وارد کردن اطلاعات کارت اعتباری نیست. پس از آن نیز دوره‌ی معمولی آزمایشی ۷ روزه در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت و در نهایت یک کوپن ۵۰ دلاری برای استفاده از سرویس Sling نیز در اختیار خریداران می‌باکس قرار می‌گیرد و در صورت تمایل این افراد می‌توانند نسبت به دریافت اشتراک از سرویس مذکور اقدام کنند.

در بخش سخت‌افزاری نیز می‌باکس از ۲ گیگابایت حافظه‌ی رم بهره می‌برد و حافظه‌ی داخلی ذخیره‌سازی آن نیز ۸ گیگابایت در نظر گرفته شده است. علاوه بر این، دستگاه یاد شده از پخش صدای دالبی‌دیجیتال‌پلاس، صدای فراگیر و HDMI 2.0 پشتیبانی می‌کند. می‌باکس از پردازنده‌ای چهار هسته‌ای با معماری ARM بهره می‌برد و پردازشگر گرافیکی آن نیز Mali 450 است. این محصول یک ریموت کنترل بلوتوثی هم دارد و شیائومی اعلام کرده که می‌توان با استفاده از یک کنترلر Mi Game به انجام بازی‌های اندروید تی‌وی روی صفحه‌ی بزرگ تلویزیون پرداخت. البته کنترلر مخصوص بازی به صورت جداگانه به فروش می‌رسد و به صورت پیش‌فرض در جعبه‌ی می‌باکس قرار داده نشده است.

شیائومی برای تمام امکانات و ویژگی‌های می‌باکس، قیمت ۶۹ دلار را تعیین کرده که نسبت به رقبای دیگر این محصول در آمریکا که قادر به پخش ویدیوهای 4k هستند، بسیار ارزان‌تر است. کمپانی شیائومی با والمارت نیز وارد همکاری شده است و بدین طریق می‌باکس از طریق بیش از ۴۰۰۰ فروشگاه در سراسر آمریکا در دسترس خریداران قرار خواهد گرفت. عرضه‌ی این محصول به بازار از آخر هفته‌ی جاری آغاز خواهد شد.

منبع:    http://dapoxetinetabs.com

جنرال موتورز از نسل بعدی پیشرانه‌ی دورامکس رونمایی کرد

سرانجام انتظارها به پایان رسید و جنرال موتورز به طور رسمی از پیشرانه‌ی توربودیزل ۶.۶ لیتری و هشت سیلندر خورجینی با نام دورامکس رونمایی کرد. نمی توان این حقیقت را کتمان کرد که این پیشرانه مورد بازنگری اساسی و سنگین قرار گرفته است، جنرال موتورز اعلام کرده است که تنها قسمت‌هایی از این پیشرانه که بدون تغییر باقی مانده اند و همچنان با پیشرانه‌ی دورامکس LML فعلی مشابه هستند، طول کورس و قطر پیستون هستند که این مورد سبب شده است تا حجم ۶.۶ لیتری این پیشرانه همچنان بدون تغییر حفظ شود. تقریبا تمامی قطعات دیگر این پیشرانه، برای سال ۲۰۱۷ به طور کامل تغییر کرده اند. در ادامه‌ همراه زومیت باشید.

نتیجه‌ی سودمند این تغییرات افزایش ۴۸ اسب بخاری قدرت و ۱۹۶ نیوتون متری گشتاور است، ضمن اینکه دمای کارکرد پیشرانه نیز به منظور دستیابی به دوام و پایداری بیشتر در زیر فشار کاری زیاد، کاهش یافته است. سرسیلندر و بلوک اصلی پیشرانه نیز تقویت شده و قوی‌تر از قبل شده‌اند و حجم جریان روغن پیشرانه نیز افزایش یافته است. در این پیشرانه‌ی جدید از سیستم توربوشارژر با عملگر و کنترل الکترونیکی استفاده شده است و درب سوپاپ و کارتل روغن نیز برای کاهش صدای تولید شده توسط پیشرانه از جنس مواد عایق صوتی طراحی شده‌اند.

گری آروان مسئول تیم مهندسی پیشرانه‌ی دورامکس جدید در این مورد می‌گوید:

تمامی بخش‌های دورامکس جدید طوری طراحی شده‌اند تا بتوانند با دستیابی به بیشترین گشتاور در دورهای پایین‌تر عمل یدک‌کشی و حمل بار را آسان‌تر کنند. شما از همان لحظه‌ی اول روشن کردن این پیشرانه متوجه این تغییرات و بهینه سازی‌ها خواهید شد و در هنگام حرکت در بزرگراه‌ها چه با تریلر و چه بدون تریلر، این تغییرات را خواهید پسندید.

پیشرفت‌های صورت گرفته، به پیشرانه‌ی یاد شده این اجازه را داده‌اند تا ۹۰ درصد گشتاور خود را از دور موتور ۱۵۵۰ دور بر دقیقه در اختیار داشته باشد و تا دور ۲۸۵۰ دور بر دقیقه نیز آن را حفظ کند. در دور موتور ۱۶۰۰ دور بر دقیقه این پیشرانه تمام گشتاور ۱۲۳۳ نیوتون متری خود را آزاد می‌کند و در دور موتور ۲۸۰۰ دور بر دقیقه نیز به اوج قدرت ۴۴۵ اسب بخاری خود می‌رسد. چنین منحنی گشتاور پایداری، باعث بهبود بسیار زیاد توانایی پیشرانه‌ی دورامکس برای حمل بار و یدک‌کشی شده است. مشخصات پیشرانه‌ی جدید نشان می‌دهد که گشتاور آن نسبت به نسل قبلی این پیشرانه به مقدار ۱۹ درصد و قدرت تولیدی آن نیز به میزان ۳۸ درصد افزایش یافته است.

جزئیات بیشتر پیشرانه‌ی Duramax

پیشرانه‌ی دورامکس ۲۰۱۷ از یک بلوک موتور چدنی برخوردار است و دیواره‌ی سیلندرهای آن نیز به روش القایی تقویت شده‌اند. قطر سیلندرهای این پیشرانه ۱۰.۲ ساتی متر و طول کورس سیلندرها نیز برابر با ۹.۸ سانتی متر است. این ابعاد عملا تنها بخش‌هایی هستند که با پیشرانه‌ی قبلی مشترک هستند. بلوک موتور این پیشرانه برای افزایش مقاومت از طراحی deep-skirt برخوردار است. یاتاقان‌های این پیشرانه سوراخکاری شده و با چهار عدد پیچ در جای خود مستحکم شده‌اند. این مساله به حفظ مطمئن میل لنگ در جای خود کمک می‌کند. میل لنگ این پیشرانه از جنس میکرو آلیاژ فولاد بوده و مورد تقویت قرار گرفته است، محل اتصالات شاتون‌ها به میل لنگ نیز دارای ابعاد بزرگ‌تری است. برینگ‌های این پیشرانه نیز دارای ابعاد بزرگ‌تری هستند تا دوام و عمر پیشرانه در شرایط کاری سنگین افزایش پیدا کند.

سیستم روانکاری (روغنکاری) جدید این پیشرانه، جریان روغن بیشتری را نسبت به نسل قبلی فراهم می‌کند. این سیستم، روغنکاری توربوشارژرها را نیز بر عهده دارد و نازل‌های پاشش سوخت به زیر پیستون‌ها برای خنک کاری بهتر، دو برابر روغن بیشتر را پاشش می‌کنند. برای پایین نگه داشتن دمای روغن نیز ابعاد خنک‌کن روغن این پیشرانه ۵۰ درصد بزرگ‌تر از قبل شده است. کارتل روغن دو تکه‌ی این پیشرانه در بخش بالایی خود از آلومینیوم ساخته شده است در حالی که قسمت پایینی آن دارای روکشی از فولاد است تا صدای پیشرانه کاهش پیدا کند.

سیستمی جدید نیز در این پیشرانه به کار گرفته شده است که “Venturi Jet Drain Oil Seprator” یا سیستم جداساز روغن نام دارد. این سیستم بخار روغن موجود در محفظه‌ی میل‌لنگ را جمع‌آوری کرده و آن را دوباره به شکل روِن به داخل کارتل می‌فرستد. این نخستین بار است که از این سیستم در این کلاس از پیشرانه‌ها استفاده می‌شود.

پیستون‌های جدید این پیشرانه از جنس آلومینیوم ریخته‌گری شده هستند. قسمت تاج این پیستون‌ها بلندتر بوده و قسمت محفظه‌ی احتراق آن دوبار ذوب شده است. این دوباره ذوب کردن در هنگامی صورت می‌گیرد که ریخته‌گری پیستون به پایان رسیده باشد و با دوباره حرارت دادن به آن، محفظه‌ی احتراق را ایجاد می‌کنند. پس از آن پیستون برای ماشین کاری نهایی ارسال می‌شود.

در ساخت سرسیلندر این پیشرانه از آلومینیوم استفاده شده است و به گفته‌ی جنرال موتورز، دورامکس اولین پیشرانه‌ی دیزلی در این کلاس است که از سیرسیلندر آلومینومی بهره‌مند است. برای ایجاد اتصال فوق العاده قوی بین سرسیلندر و بلوک موتور، به ازای هر سیلندر شش عدد پیچ در سرسیلندر وجود دارد. نحوه‌ی قرارگیری میل سوپاپ نیز در داخل خود سرسیلندر است و برای دستیابی به بیشترین جریان هوا، به ازای هر سیلندر چهار سوپاپ وجود دارد.

توربوشارژرهای این پیشرانه از انواع دارای فشار متغیر یا اصطلاحا (variable-geometery turbocharger) هستند و گفته می‌شود توانایی تولید حداکثر فشار ۱۹۳ کیلوپاسکال را دارند. تغییر فشار در توربوهای جدید به صورت الکترونیکی انجام می‌گیرد و این مورد سبب شده تا فشار بوست توربوها در بازه‌ی زیادی از دور موتور در دسترس باشد. سیستم ترمز اگزوز (ترمز موتور) نیز به صورت یکپارچه در دورامکس جدید موجود است و به این پیشرانه اجازه می‌دهد تا کنترل بهتری بر روی ترمزگیری پیشرانه داشته باشد.

روشن شدن دورامکس جدید در صبح‌های سرد کاملا بدون دردسر انجام می‌شود چون این پیشرانه از شمع‌های گرمکن جدیدی استفاده می‌کند که دارای کنترل کامپیوتری هستند و حتی در صورتی که دمای بیرون منفی ۲۸ درجه‌ی سلسیوس باشد در کمتر از ۳ ثانیه می‌توانند محفظه‌ی احتراق را گرم کنند و این کار بدون وجود گرمکن بلوک موتور انجام می‌شود.

وجود یک سیستم بازچرخانی گازهای اگزوز (EGR) جدید در این پیشرانه به کاهش انتشار گاز NOx حتی پیش از رسیدن گازهای اگزوز به کاتالیزور کمک کرده است. یک خنک‌کن اختصاصی وظیفه‌ی خنک کردن گازهای اگزوز را پیش از ورود دوباره به محفظه‌ی احتراق بر عهده دارد. این کار باعث کاهش دمای هوای ورودی شده و کارایی پیشرانه را افزایش می‌دهد.

افزایش استفاده و محبوبیت سوخت‌های بیودیزل برای پیشرانه‌ی دورامکس تهدیدی محسوب نمی‌شود، چرا که این پیشرانه می‌تواند با سوخت بیودیزل B20 نیز کار کند. جنرال موتورز به استفاده از جعبه دنده‌ی خودکار شش سرعته‌ی آلیسون ۱۰۰۰ در کنار پیشرانه‌ی دورامکس ادامه خواهد داد. برخی از قطعات داخلی این جعبه دنده برای افزایش مقاومت در برابر گشتاور ورودی مورد تقویت قرار گرفته اند.

منبع:

http://dapoxetinetabs.com

روشی جدید برای تولید انرژی در فضا با استفاده از آب

گروهی از پژوهشگران به سرپرستی تکنولوژیست اصلی و سابق ناسا امیدوار به پرتاب ماهواره‌ای به فضا هستند که در آن از آب به عنوان منبع سوخت استفاده شده باشد. اعضای این تیم از دانشگاه کورنل هستند و توسط میسون پک (Mason Peck) هدایت می‌شوند، آنها قصد دارند تا دستگاه خود را به عنوان نخستین کیوب‌ست (Cubesat) با اندازه‌ی یک جعبه کفش به مدار کره‌ی ماه ارسال کرده و در ادامه نیز بتوانند پتانسیل موجود در آب را برای استفاده به عنوان منبع سوخت در یک فضاپیما به نمایش بگذارند.

آب در واقع ماده‌ای ایمن و پایدار تلقی می‌شود که حتی در فضا نیز تا حدودی متداول است و کارایی خود را حفظ می‌کند. اما این ماده همچنین می‌تواند همانند رویه‌ای که در کره‌ی زمین وجود دارد، دارای استفاده‌های بسیار مفیدتر و بهتری هم در مسیر یافتن جایگزین‌هایی برای سوخت‌های فسیلی باشد.

تا زمانی که ما موفق به توسعه‌ی یک سیستم پیشران با سرعت سریع‌تر از سرعت نور یا هر نوع دیگری از سیستم‌های رانشی آینده‌نگرانه نشده‌ایم، به نظر می‌رسد که سفر به فضا به احتمال قوی تا حد زیادی به نوعی از راکت‌های مبتنی بر سوختی متکی خواهد بود که ما امروزه از آن استفاده می‌کنیم. این کار به صورت کلی با خروج سریع گاز از قسمت عقب وسیله‌ی مورد نظر انجام می‌شود و به لطف قوانین فیزیک، این فرایند باعث رانش دستگاه به سمت جلو می‌شود.

چنین سیستم‌های نیروی محرکه‌ای برای ماهواره‌ها، نیاز به این دارند که سبک باشند و همچنین بتوانند مقدار زیادی انرژی را در یک فضای کوچک (چگالی انرژی بالا) با خود حمل کنند تا به این ترتیب به طور مداوم برای سال‌ها یا حتی برای دهه‌های پیاپی و در هنگام گردش فضاپیما در مدار، دارای منبع مطمئن و پرتوانی از انرژی باشند.

ایمنی هم یکی دیگر از نگرانی‌های اصلی در این مقوله است. فشرده کردن انرژی در یک حجم و جرم کوچک در قالب یک سوخت برای فضاپیما به این معنی است که حتی کوچک‌ترین مسئله هم می‌تواند عواقب فاجعه‌باری را به بار آورد، شاید انفجار اخیر موشک SpaceX مثالی مناسب و نزدیک برای چنین حادثه‌ای باشد. قرار دادن ماهواره در مدار با هر شکلی از سوخت ناپایدار، می‌تواند باعث ایجاد خسارت‌های سخت‌افزاری فاجعه‌بار یا حتی بدتر از آن، باعث ایجاد خسارات جانی شود.

آب یک راه‌حل مناسب برای این مسئله است، به این دلیل که آب اساسا یک حامل انرژی است تا اینکه یک سوخت به شمار رود. تیم کورنل در حال برنامه ریزی برای استفاده از خود آب به عنوان یک سوخت در فضاپیما نیستند. اما به جای این ایده، آنها قصد دارند تا از الکتریسیته‌ی حاصل از پنل‌های خورشیدی برای تفکیک آب به هیدروژن و اکسیژن استفاده کرده و آنها را به عنوان سوخت به کار بگیرند.

این دو گاز، هنگامی که دوباره با هم ترکیب شده و مشتعل شوند، در ادامه دچار انفجار یا سوختگی خواهند شد و در این روند میزان انرژی گرفته شده در طول فرآیند تقسیم را دوباره آزاد خواهند کرد. احتراق گازها را می‌توان برای رانش ماهواره‌ها به سمت جلو، به دست آوردن سرعت بیشتر و یا تغییر موقعیت آنها در هر مداری از سیاره مورد استفاده قرار داد.

پنل‌های خورشیدی، دارای قابلیت اطمینان بالا و بدون قطعات متحرک هستند و به طور ایده‌آلی مناسب برای استفاده در حالت جاذبه‌ی صفر و محیط‌های سخت فضای بیرون زمین هستند. این پانل‌ها در حالت فعلی از نور خورشید می‌توانند انرژی تولید کنند و ماهواره را قادر می‌سازند تا به صورت فعالی در ماموریت تعریف شده‌ی خود کار کند. به طور سنتی این انرژی در باتری‌هایی ذخیره می‌شود. اما دانشمندان دانشگاه کورنل قصد دارند تا از آن برای ایجاد منبع سوخت خود از طریق تفکیک آب در فضا استفاده کنند.

الکترولیز خارق‌العاده

روند پیشنهادی که به عنوان الکترولیز شناخته شده است، شامل راه‌اندازی جریانی از میان نمونه‌ی آبی است که معمولا حاوی برخی الکترولیت‌های محلول است. این سیستم، آب را به اکسیژن و هیدروژنی تفکیک می‌کند که به طور جداگانه در دو الکترود رهاسازی می‌شوند.

بر روی زمین شرایط به گونه‌ای است که گرانش موجود روی سیاره می‌تواند در ادامه برای جدا کردن گازهای یاد شده مورد استفاده قرار گرفته و در نتیجه امکان ذخیره‌سازی و استفاده از آنها فراهم شود. اما در جریان گرانش صفر در فضا، ماهواره به هر ترتیب باید از نیروهای گریز از مرکز ناشی از چرخش برای جدا کردن گازهای محلول استفاده کند.

فرایند الکترولیز پیش از این نیز در فضا و قبل از توسعه‌ی تجهیزات پیشرفته‌ی مرتبط با اکسیژن، برای ماموریت‌های فضایی سرنشین‌دار و بدون نیاز به مخازن فشار بالای ذخیره‌سازی اکسیژن، مورد استفاده قرار گرفته است و به عنوان مثالی از کاربرد این فرایندها می‌توان به ایستگاه فضایی بین‌المللی اشاره کرد. اما نکته‌ی جالب این است که ما به جای ارسال آب به فضا به صورت بارهای سنگین بر روی موشک‌ها، شاید روزی بتوانیم که آب موجود در ماه یا سیارک‌ها را برای این فرایند استفاده کنیم.

اگر روش جدید پرداخته شده در این گزارش که از هر دو گاز هیدروژن و اکسیژن به عنوان سوخت ماهواره‌ای استفاده می‌کند با موفقیت آزمایش‌های نهایی را پشت سر بگذارد، در واقع به منزله‌ی این خواهد بود که ما یک منبع بسیار غنی از انرژی و سوخت را در فضا به دست آورده‌ایم که منتظر بهره‌برداری ما از آن است! به عبارتی می‌توان گفت که روش فوق می‌تواند باعث شکل دادن به چگونگی تامین توان در حداقل برخی از فضاپیماهای آینده باشد.

 از ماهواره‌ تا اتومبیل

همانند اغلب موارد، توسعه‌های ایجاد شده در صنعت فضایی باعث پیدایش طرح‌ها و ایده‌های مفهومی بالقوه برای غلبه بر مشکلات قابل ملاحظه‌ای خواهد شد که اکنون در زمینه‌ی انرژی بر روی سیاره‌ی زمین با آنها درگیر هستیم. ذخیره‌ی الکتریسیته واقعا دشوار است و هر قدر که ما پشتیبان‌های منابع تجدیدپذیر خود را افزایش دهیم، به همان اندازه نیز باید میزان عرضه و تقاضا را کنترل کنیم.

نیروگاههای بادی و خورشیدی در واقع اشکال ناکارآمدی از انرژی‌های تجدیدپذیر هستند، نه به خاطر اینکه فناوری آنها دارای مشکل باشد؛ بلکه به این دلیل که ما بیشتر اوقات برای انرژی تولید شده در آنها واقعا برنامه و کارکرد درستی نداریم. شبکه‌های پشتیبان الکتریسیته همواره در ساعت‌های مصرف بالا و مصرف پایین در حال تلاش برای بهبود اوضاع هستند.

پاسخ به این پرسش نیز مانند راهکاری است که برای نیروی محرکه در فضا ارائه شده است. راهکار ما می‌تواند به صورت استفاده از برق مازاد برای تفکیک آب به هیدروژن و اکسیژن باشد. این فراورده‌ها انبارشدنی و قابل حمل و نقل در قالب سوخت هیدروژن هستند.

زمانی که انرژی مورد نیاز است، می‌توان آن را با ترکیب اکسیژن موجود در هوا وارد یک واکنش انرژی‌زا کرد. این فرایند همچنین می‌تواند در یک پیل سوختی برای تولید مجدد برق انجام شود. همچنین می‌توان با سوزاندن سوخت هیدروژنی در یک موتور احتراق یا یک مشعل گاز هیدروژن از انرژی آن بهره برد.

کارخانه‌ای که به صورت یک استارتاپ با نام Riversimple راه‌اندازی شده و کمپانی‌های تویوتا و فولکس واگن هم که از تولیدکنندگان بزرگ خودرو به شمار می‌روند، در حال حاضر خودروهای پیل سوختی هیدروژنی تولید می‌کنند. بنابراین اگر هیدروژن از یک نیروگاه خورشیدی همانند روشی که در ماهواره‌ی کورنل به کار برده شده، به دست آید، در آن صورت می‌توان امیدوار بود که این فناوری مرتبط با صنعت فضا زودتر از آنچه که تصورش را می‌کنیم وارد صنایع زمینی هم شده و روی بخشی از زندگی روزمره‌ی ما تاثیرگذار باشد.

در پایان باید اشاره کنیم که چارلز دانیل (Charles W. Dunnill) مدرس ارشد در زمینه‌ی انرژی از دانشگاه سوانسی و رابرت فیلیپس (Robert Phillips) دانشجوی دکترا در زمینه‌ی ذخیره‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر از دانشگاه سوانسی کسانی بودند که بخش‌هایی از گزارش فوق از گفته‌هایشان جمع‌آوری شده است.

منبع:

http://dapoxetinetabs.com